En ze leefden nog lang en gelukkig ......

Zo eindigen de meeste sprookjes.
Ze beginnen vaak onschuldig met: Er was eens ...... En vervolgens gebeuren er de wreedste dingen.

Maar ...... dan verschijnt de prins op het witte paard (of zo). Ik denk bijvoorbeeld aan Sneeuwwitje, Doornroosje, Assepoester.

Al heel vroeg krijgen wij deze sprookjes met de paplepel ingegoten, zodat de meesten van ons denken: Als we nu maar de juiste partner gevonden hebben, dan ......
Ja, dan begint het eigenlijk pas. Eerst misschien nog enkele wittebroodsweken. Maar langzaamaan glijden wij weer in oude patronen, verwachtingen en teleurstellingen.
We passen ons aan om ruzie te voorkomen. Maar ...... ze komen toch en een zelfde sprookje of drama wordt langzaam maar zeker weer opgevoerd. Er komen kinderen en deze ondergaan weer de familiedrama's van jaloerse stiefmoeder of stiefzusjes, boze tantes met verwensingen, oma's in wolfskleren of andere bedreigende omstandigheden (altijd in een donker bos).

Al eeuwen lang gaan deze sprookjes/drama's door. We wíllen ze wel voorkómen, maar als we terugkijken is het ons toch weer overkómen. Zijn wij dan slachtoffers? Kunnen wij niet echt iets doen om op zijn minst onze kinderen te redden?
Ja, dat kunnen wij. Het heeft alles met BEWUSTZIJN te maken: Meer erbij zijn, ieder moment van de dag. Wij zijn met onze gedachten bijna altijd in het verleden óf in de toekomst en het moment (Hier en Nu) glipt door onze vingers. En dán gaat het mis.
Dáár ligt dus het antwoord: Blijf in het Hier en Nu.
Dat is ontzettend moeilijk. Daar is training voor nodig, want wij zijn er niet mee opgevoed.

Misschien kun je je zelf trainen en misschien heb je hulp nodig om te leren hoe je om kunt gaan met jezelf en je omgeving in het Hier en Nu om te leren oude patronen die niet meer werken los te laten. Om te oefenen in alert en assertief zijn en liefdevol naar jezelf. Je krijgt meer plezier in de dingen van alledag. Zodat je ook kunt zeggen: En ik leef nog lang en gelukkig ......

Nirad