Ventileren

Sinds kort heb ik een ander autootje, een Suzuki, ± 7 jaar oud. Maar wat voor mij nieuw is, is zijn ventilatiesysteem. Met een draaiknop kan ik de lucht in mijn autootje verversen. Wat heeft dat nu met therapie te maken? Niets natuurlijk. Alleen voor mij een zekere vergelijking.
Als in mijn autootje geen verse lucht wordt toegevoerd, dan circuleert de reeds aanwezige lucht alleen maar en deze lucht wordt oud: te weinig zuurstof, en voor mij zeer ongezond. Ik word duf, krijg hoofdpijn, enzovoort. Daarom: de oude lucht eruit en frisse lucht erin: ventileren dus.

Zo is het ook met ons, mensen. Als onze "oude lucht" er niet uit kan komt er ook geen frisse lucht binnen: Van kinds af aan hebben de meesten van ons geleerd niet boos te worden of te huilen. Ook jaloezie, afkeer, haat, seksuele gevoelens en alle andere "negatieve" uitingsvormen waren, en zijn nog altijd, uit den boze.
Deze oude, "kwaaie" energieën houden we binnen en zij draaien almaar rondjes in ons en komen er (bijna) nooit uit. Dat gaat een tijdje goed. Dan gaat het "gisten", "broeien" en "stinken". Tot het onverwacht escaleert, uitbarst.
Niemand, inclusief jijzelf, begrijpt waarom je ineens overspannen, depressief, slapeloos of gestoord bent. Rugklachten, pijn in de borst, ademhalingsproblemen, maagklachten, hoofdpijnen, darmstoornissen steken zo maar de kop op.

In therapie kan de cliënt zijn oude, opgekropte of verstopte emoties weer naar de oppervlakte brengen om ze alsnog te beleven en te verwerken: HIJ VENTILEERT. Oude emoties en blokkades gaan uit zijn lijf en nieuwe, frisse inzichten kunnen binnenstromen. Daarom voelt een cliënt na een therapiesessie zich vaak zo OPGELUCHT.

Nirad